गणेश उत्सवाच्या निमित्ताने गावात वेगवेगळे कार्यक्रम आयोजित केले जातात. गावात नऊ वर्षातून एकदा लक्ष्मी देवीचा उत्सव साजरा केला जातो. महालक्ष्मी उत्सव नऊ दिवस असतो. हे नऊ दिवस केव्हाच केव्हा निघून जातात समजतच नाही.
सावंतवाडी बद्दल मला तुम्हाला काही सांगायची गरजच नाही. आमच्या इथला हापूस, काजूगर, सुपारीच्या बाग संपूर्ण जगात प्रसिद्ध आहेत. आमच्या आजोबांनी सुद्धा ५ मोठ्या बागा तयार केल्या आहेत आणि मी दरवर्षी फक्त आंबे कधी येत आहेत याची वाट पाहत असतो.
येथं स्वच्छता ही जीवनातील एक मौल्यवान आणि अभूतपूर्व संस्कृती आहे.
जातीय संघर्ष, धार्मिक वितंडवाद, दहशतवाद, प्रांतवाद, या देशाच्या स्थैर्याला व शांततेला आव्हान देतात.
या गावाविषयीची माझ्या मनातील ओढ मात्र विलक्षण आहे, त्यामुळे सुट्टी पडते कधी आणि आपण आजोळच्या गावाकडे पळतो कधी याची मी आतुरतेने वाट पाहत असतो.
आजही आपल्या भारतातील सुमारे ७०% पेक्षा जास्त लोकसंख्या खेड्यांमध्ये राहते. त्याचप्रमाणे, खेडे हे अन्न आणि कृषी उत्पादनांचे मुख्य स्त्रोत आहेत जे click here आपण वापरतो.
गावात स्वच्छतेचं महत्त्व जनांनी समजून घेतलं, आणि त्यास अपनंद केलं.
गावातून एक नदी वाहते. जवळच एक डोंगर आहे. गावातील लोक शेतकरी आहेत. ते खूप प्रेमळ आहेत. ते सर्वांना मदत करतात. मला माझे गाव खूप आवडते.
याशिवाय, शहरी भागातील लोकांच्या तुलनेत खेड्यातील लोक मैत्रीपूर्ण आहेत आणि आनंदी आणि समृद्ध जीवन जगतात.
गानसम्राज्ञी लता मंगेशकर व महान क्रिकेटपटू सचिन तेंडुलर यांनी भारतीय गुणवैशिष्ट्यांना जागतिक स्वरूप प्राप्त करून दिले.
गावातील लोक अतिशय साधे जीवन जगतात. खेडी बहुतेक शहरी संस्कृतीच्या गजबजाटापासून दूर वसलेली असतात. झाडे, फुले, पर्वत, नाले, शेतजमिनी यांनी वेढलेले असल्याने निसर्गाचे सौंदर्य गावात अनुभवता येते. गावात कोणतेही प्रदूषण नाही आणि वाऱ्याच्या झुळकीत ताजेपणा जाणवू शकतो. ग्रामस्थांच्या मागण्याही फारशा नसून अजूनही ते मूलभूत सुविधांपासून वंचित आहेत.
मी तर मनात त्यावेळीच पूढच्या सुट्टीत गावात परत येण्याचा बेत योजीत असतो. आजीआजोबाच नव्हे, तर वाटेत भेटणारे गावकरी, जणू सारे गावच मला निरोप देत असते.
पाऊसाळा आल्यानंतर, स्वच्छतेतलं प्रती गाववासींचं समर्थन आणि सहकार्य हे विशेष.
प्राकृतिक सौंदर्याने भरलेलं, गंदगी मुक्त स्थान.